Wszystko sprowadza się do tego, czy interesuje nas obiekt oglądany, czy to co stoi za nim. Jeśli oglądamy brzozę prostą i smukłą, przy odrobinie dobrej woli i zaangażowania, zachwycimy się jej łagodną perfekcją, którą przez wieki doskonaliła natura. Jednak jeśli zajrzymy za brzozę, przy odrobinie wyobraźni, dostrzeżemy umykającą driadę, której stopy ledwie dotykają leśnych mchów. Natomiast jeżeli postąpimy jeszcze krok dalej, za następnym wzniesieniem odkryjemy wiszące lampiony i cały karnawał istot, które istnieć mogą, wszystko za tym przemawia, włącznie z prawdopodobieństwem. Tak samo jak opisywanie rzeczy, które mogłyby się zdarzyć, tak malowanie przestrzeni, które mogłyby istnieć jest coraz dalszym odchodzeniem od brzozy, zaglądaniem w las i korzystaniem z odwiecznego prawa artysty - łączenia rzeczywistości z fikcją.

Wypracowany przez Renatę Komisarek sposób przedstawiania świata przypomina doskonały amalgamat realizmu i wyobraźni. Jej obrazy na szkle często zaskakują, pokazując znane miejsca pod nieco innym kątem, i w ten sposób odkrywając czającą się w nich magię i ukryte znaczenie. Można patrzeń na nie lub przez nie, ograniczając się do ram obrazu lub zaczynając wędrówkę od nich.

Dualizm tworzonych przez Renatę Komisarek prac wynika bezpośrednio z jej własnej natury. Z jednej strony daje o sobie znać wykształcenie ścisłe - ukończona matematyka na UWr. Z drugiej - artystyczna dusza, niepokorna i buntownicza. Połączenie tych dwóch, zdawałoby się sprzecznych, cech owocuje powstaniem niesamowitego twórczego ładunku, który, ujarzmiony skomplikowaną techniką malarstwa na szkle, daje wyjątkowe i zapadające głęboko w pamięć efekty.

wstęp wolny